Η επισήμανση του υμνογράφου των αγίων τριών μαρτύρων ότι οι μάρτυρες ῾῾ενηχήθησαν των θεϊκών
ρημάτων πνευματικώς᾽᾽ (άκουσαν τα θεϊκά λόγια κατά τρόπο πνευματικό), χρήζει κάποιου σχολιασμού. Διότι δεν αρκεί να ακούσει
κανείς τα λόγια του Θεού ή να διαβάσει απλώς την αγία Γραφή. Πολλοί ακούνε και διαβάζουνε,
αλλά δεν επενεργεί σ᾽αυτούς ο λόγος. Χρειάζεται η μελέτη ή η ακρόαση να γίνεται
῾῾πνευματικώς᾽᾽, δηλαδή με φωτισμό από το Πνεύμα του Θεού, άρα με διάθεση
ταπείνωσης. ῾῾Ουχ οι ακροαταί, αλλ᾽ οι ποιηταί του Νόμου δικαιωθήσονται᾽᾽
σημειώνει ο λόγος του Θεού. Είναι αυτό που λέει ο Κύριος στην παραβολή του καλού
σπορέως. Ο σπόρος μπορεί να πέφτει σε πολλά εδάφη, αλλά στο καλό έδαφος μόνον καρποφορεί.
Στο πατημένο και σκληρυμένο μάλιστα έδαφος δεν προλαβαίνει ούτε καν να ριζώσει. ῾῾Εχθρός
άνθρωπος᾽᾽, δηλαδή ο διάβολος, έρχεται και παίρνει τον λόγο. Συνεπώς ο λόγος
του Θεού έχει πράγματι τεράστια δύναμη, όπως βλέπουμε και στους τρεις άγιους σήμερα
μάρτυρες, αλλ᾽ όταν και ο ίδιος ο άνθρωπος έχει τη διάθεση να τον ακούσει, ώστε
να τον αποδεχτεί στην καρδιά του και εκεί να καρποφορήσει. Και διάθεση αποδοχής
του λόγου του Θεού σημαίνει αναζήτηση του Θεού καρδιακά από τον άνθρωπο. Οι άγιοι
τρεις μάρτυρες μας καθοδηγούν και σ᾽αυτό. ῾῾Όλη την έφεση του εαυτού τους την έτειναν
προς τον Δημιουργό τους᾽᾽, σημειώνει και πάλι ο Θεοφάνης, και έτσι ῾῾φάνηκαν ακλόνητοι᾽᾽.
῾῾Τετακότες όλην έφεσιν προς τον Κτίστην...ώφθητε ανάλωτοι᾽᾽ (ωδή δ´).
