Το εκτεταμένο εκκλησιαστικό ποίημα "Μέγας Κανών", που αναδεικνύει και την ιδιαίτερη χάρη και τον ξεχωριστό φωτισμό που έλαβε ο συντάκτης του από τον Κύριο και Θεό μας, έχει μία μοναδική θέση στην
Εκκλησία. Και τίποτε άλλο να μην είχε αφήσει
ο υμνογράφος άγιος Ανδρέας επίσκοπος Κρήτης, το έργο αυτό ήταν ικανό να φανερώσει την
αγιότητά του, αλλά και το μέγιστο ποιητικό του τάλαντο.
Είμαστε λοιπόν ευγνώμονες προς αυτόν, επικαλούμενοι
τις άγιες πρεσβείες του προς τον Κύριο, κατεξοχήν όμως ευγνώμονες
προς τον ίδιο τον δωρεοδότη Χριστό μας, που κατέστησε ικανό
τον δούλο του Ανδρέα να ποιήσει μία τέτοια δημιουργία. Η
Εκκλησία μας βοηθά στην κατανόηση από τους πιστούς της μοναδικής αυτής ποιητικής
δημιουργίας όχι μόνο με την αφιέρωση της συγκεκριμένης ημέρας μέσα στην Σαρακοστή,
και μάλιστα με τέλεση επί πλέον προηγιασμένης θείας Λειτουργίας
πέραν της Τετάρτης και της Παρασκευής, αλλά και με την ψαλτική
απόδοσή της τμηματικά κατά την πρώτη εβδομάδα της περιόδου αυτής. Με σκοπό ακριβώς να τονίσει τη σημασία του Μεγάλου Κανόνα, δηλαδή τη σημασία της μετανοίας ως επιγνώσεως των αμαρτιών μας και της
άπειρης αγάπης του Θεού που δέχεται τη μετάνοια και αποκαθιστά τον άνθρωπο στην
αρχική κι ακόμη περισσότερο θέση του: να είναι εικόνα του
Θεού. Διότι βεβαίως αυτό συνιστά την ουσία του Κανόνα αυτού:
η ανάδειξη της μετανοίας ως της μοναδικής οδού, διά της οποίας βρίσκουμε τον Θεό μας, τον γεμάτο
αγάπη και έλεος απέναντί μας. Έχουμε την εντύπωση ότι ο
ο Μέγας Κανών θα πρέπει να γίνεται τακτικό ανάγνωσμα του κάθε χριστιανού καθ᾽όλη τη διάρκεια του έτους, και – γιατί όχι;
- συχνό κείμενο μελέτης για τις πνευματικές συνάξεις των χριστιανών.
Με αυτόν τον τρόπο αφενός οι χριστιανοί θα εμβαπτιζόμαστε μέσα
στην Αγία Γραφή, αφετέρου μέσα στο διαχρονικό κλίμα της
Εκκλησίας μας, την ατμόσφαιρα της μετάνοιας. Ποιος ευκολότερος δρόμος αγιασμού μας μπορεί να υφίσταται από αυτό;
