«Η αρχή, (η εξουσία), έγινε αιτία υψηλοφροσύνης σ’ έναν Άγγελο·
αλλά βεβαίως δεν του δόθηκε η εξουσία για να πέσει στην υψηλοφροσύνη» (λόγ.
κε΄ 55).
Ένα βαθύ μυστήριο
που σχετίζεται όχι πια με τους αγγέλους, αλλά κυρίως μ’ εμάς τους ανθρώπους: η
αρχή, η εξουσία. Δωρεά του Θεού στον πρώτο αρχάγγελο καταρχάς, τον εωσφόρο: για
να δοξολογεί πληρέστερα τον Θεό, συνεπώς να αυξάνει εν Θεώ, για να καθοδηγεί
και τους άλλους αγγέλους, και με προοπτική να βοηθάει αργότερα τα άλλα πλάσματα
του Θεού. Κι η δοσμένη αυτή από τον Θεό εξουσία γίνεται στα χέρια του
αρχαγγέλου εκείνου από πρόκληση δοξολογίας και διακονίας, πρόσκομμα και θανατερή πτώση: η ελευθερία του,
ελευθερία για διαρκή χαρισματική αύξησή του, μεταποιεί το δώρο σε κατοχή και
αλαζονικό λογισμό· σε υψηλοφροσύνη: «δεν είμαι κι εγώ Θεός; Θα στήσω τον θρόνο
μου απέναντι στον Ύψιστο»!
«Εθεώρουν τον σατανά ως αστραπήν εκ του
ουρανού πεσόντα». Η αποκάλυψη από τον Κύριο της τραγικής στιγμής του
εωσφόρου, του πρώτου αγγέλου: η θανατερή και οριστική και αμετάκλητη πτώση του.
Ουδέποτε θα επανερχόταν. Μονίμως και αιωνίως σατάν, αντίπαλος δηλαδή του Θεού,
δαίμονας, διάβολος, πονηρός, βεελζεβούλ, άρχων του σκότους! Κι αυτό λόγω του
ζόφου που περικλείουν αφενός η ελευθερία των λογικών κτισμάτων του Θεού,
αφετέρου η θέση της εξουσίας, η αρχή!
Ισχύει το
ίδιο και με τον άνθρωπο! Η εξουσία, η αρχή - επίζηλη για τους πολλούς, μαγνήτης
κυριολεκτικά – πρέπει να περικλείει μέσα της κάποιες περίεργες δυνάμεις: σαν να
ζαλίζει αυτόν που την κατακτά. Και την ώρα που την κατακτά, κατακτιέται από
αυτήν! Πρέπει να εισέρχεται ο «άρχων» πια σ’ ένα είδος περιδίνησης που προκαλεί
το έσχατο βάθος της ψυχής του – ενεργοποιούνται όλες οι δυνάμεις και οι… αντοχές
του. Και γίνεται έτσι η εξουσία το κριτήριο της ποιότητάς του: του βγάζει ό,τι
κυριαρχεί μέσα του· το αγαθό ή το πονηρό. Η εξωτερική εξουσία δηλαδή που
ανασύρει ό,τι είναι... εξουσία μέσα στην ψυχή!
Είναι
τυχαίο ότι ήδη από την αρχαία εποχή οι φιλόσοφοι Έλληνες το είχαν επισημάνει; «Αρχή άνδρα δείκνυσι»! Η εξουσία
φανερώνει τον άνθρωπο. Μπορεί να φαίνεσαι καλός, σεμνός, πειθήνιος και
υπάκουος. Ο αληθινός εαυτός σου θα φανεί όμως την ώρα που θα αποκτήσεις κάποιο
είδος εξουσίας. Κι εκεί θα φανερωθεί η αλήθεια ή η υποκρισία σου. Μην πας
μακριά! Δες τον εαυτό σου την ώρα που… οδηγείς! Εξουσία δεν είναι και η θέση
σου στο κάθισμα του οδηγού; Ηγείσαι μίας μηχανής, που έχει πολλές αναμφισβήτητα
δυνατότητες. Και τι βλέπεις; Ανάλογα με το μέγεθος της μηχανής αυτής, τον
κυβισμό και τη δύναμή της, νιώθεις αντιστοίχως και πιο… σπουδαίος και πιο
ηγεμόνας! Στο τιμόνι, έχουν πει, βγαίνει ό,τι πιο πρωτόγονο στον άνθρωπο!
Να φοβάσαι
τις θέσεις εξουσίας. Είναι θέσεις για διακονία και υπηρεσία του συνανθρώπου κι
όχι για υψηλοφροσύνη. Πάλεψε γι’ αυτό, γιατί σου δίνουν την ευκαιρία να δεις
τον εαυτό σου. Να φτιάξεις τον εαυτό σου. Και τέτοιες θέσεις έχουν όχι μόνο οι
πολιτικοί ή εκκλησιαστικοί άρχοντες, αλλά σχεδόν όλοι: ο γονιός, ο δάσκαλος, ο
κάθε άνθρωπος που είναι υπεύθυνος σ’ ένα τομέα εργασίας…
