Η
πίστη στον Χριστό, που ανοίγει τον δρόμο για να έρθει η χάρη του Θεού στον
άνθρωπο, υπάρχει και αυξάνει όταν ο άνθρωπος βαδίζει το μονοπάτι της ανιδιοτελούς
αγάπης – ό,τι ζητάει ο Θεός από τον άνθρωπο. Όσο κανείς αγαπά γνήσια και
αγωνίζεται να εξαλείφει από την καρδιά του οποιαδήποτε πίκρα και κακία κατά των
συνανθρώπων του, ακόμη και των εχθρών του, τόσο θα βλέπει να φουντώνει και η
πίστη του στον Χριστό, που θα πει ότι όπου υπάρχει ολιγοπιστία ή και απιστία,
εκεί έχει υπάρξει υποχώρηση στην αγάπη – η κακία άρχισε να παίρνει το πάνω χέρι
στην καρδιά του ανθρώπου. Η αγάπη λοιπόν ζωντανεύει την πίστη ή με άλλη
διατύπωση η αγάπη είναι το παρόν της πίστης: μετράμε την πίστη μας από τον
βαθμό της αγάπης μας. Πόσο άμεσα μας το λέει ο απόστολος Παύλος: «πίστις δι’
αγάπης ενεργουμένη». Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πίστη είναι το τζάκι, αλλά
χωρίς τα ξύλα της αγάπης το τζάκι παραμένει ανενέργητο και παγωμένο.
