Η υμνολογία της Εκκλησίας μας σήμερα έρχεται να
μας εξηγήσει γιατί ο Κύριος θέλησε να τον φανερώσει από την κρυμμένη στη γη για
πολλά χρόνια θέση του. Κι η εξήγηση που προσάγει είναι διπλή:
αφενός να κηρύξει εκ νέου μετάνοια στους ανθρώπους, αφετέρου να γίνει ίαμα γι’ αυτούς
με τα διάφορα θαύματά του. Με άλλα λόγια η εύρεση της κεφαλής
του τιμίου Προδρόμου κατανοείται μέσα στα πλαίσια της ευεργεσίας του Χριστού στον
πιστό λαό του, αποτελεί δηλαδή δώρο Του στην Εκκλησία,
γιατί θέλει και να τον παρηγορήσει στον κόσμο τούτο με τα ιάματα
που προσφέρει δια της κάρας του Ιωάννου, και να τον βοηθήσει
και πάλι να βρει τον αληθινό δρόμο της ζωής, που δεν είναι
άλλος από τον δρόμο της μετανοίας και του αγιασμού. Οι πολλές
αναφορές του υμνογράφου επί των παραπάνω συγκεφαλαιώνονται θα λέγαμε στους στίχους
του συναξαρίου: «Από τη γη φανερώνει ο Πρόδρομος τη σεβάσμια
κάρα του, προτρέποντας πάλι να κάνουμε καρπούς άξιους της
μετάνοιας. Πρόδρομε, συ που βάπτισες
παλιά τον λαό στις πηγές των υδάτων, συ τώρα που φάνηκες
από τη γη, βάπτιζέ τον στις πηγές των θαυμάτων»
(«Εκ γης προφαίνει Πρόδρομος σεπτήν Κάραν, καρπούς παραινών αξίους ποιείν πάλιν. Ο Βαπτίσας
πριν υδάτων πηγαίς όχλους, γήθεν φανείς βάπτιζε πηγαίς θαυμάτων»).
