Ο
σεμνός υμνογράφος του αγίου Ταρασίου Γεώργιος,
γνωστός υμνογράφος της Εκκλησίας μας, θέλοντας
να προβάλει ζωντανά και παραστατικά το μέγεθος της αγιότητάς του στους πιστούς, τον παρουσιάζει ως ζωντανή
εικόνα και στήλη που στέκει ενώπιόν μας καλώντας
μας να τον ακολουθήσουμε σε ό,τι αυτός πάλεψε να έχει στη
ζωή του: την πίστη και τις αρετές. «Στέκεσαι μπροστά μας, σαν γεμάτη πνοή εικόνα
και ζωντανή στήλη των αρετών και της πίστεως, Ταράσιε,
φωνάζοντας αδιάκοπα με τα έργα και τα λόγια σου, σοφέ, και προτρέπεις όλους τους πιστούς να μιμηθούν
εσένα» («Έμπνους ως εικών και στήλη, Ταράσιε, ζώσα προκείμενος αρετών και πίστεως,
βοάς απαύστως έργοις και λόγοις, σοφέ,
και προς οικείαν μίμησιν πάντας προτρέπεις πιστούς»)
(ωδή θ΄). Ο υμνογράφος με τον τρόπο αυτό
διακηρύσσει την παρρησία στον Θεό του αγίου Ταρασίου. Διότι
μόνον ένας που έχει γίνει χριστομίμητος, σαν τον απόστολο
Παύλο, μπορεί να έχει το θάρρος να καλεί και τους άλλους
να τον ακολουθήσουν στον τρόπο της ζωής του. Όπως δηλαδή
ο απόστολος έλεγε «μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού», κατά τον ίδιο τρόπο
και ο άγιος Ταράσιος: προέτρεπε τους πιστούς να τον μιμηθούν.
Σε αποστολικά ύψη λοιπόν η ζωή του, όπως
μας τον παρουσιάζει η Εκκλησία μας.
