Το
πνευματικό ύψος του αγίου Συμεών, η σύμφωνη
με τον Θεό ζωή του και η καθαρότητα της ψυχής του, που τον
κατέστησαν ναό του Θεού και θεόπτη, κάνει τον άγιο Ιωσήφ
τον υμνογράφο να βγάλει το λογικό συμπέρασμα ότι με τις προϋποθέσεις αυτές μπορεί
μεν ο Συμεών να είναι γέρων στην ηλικία, είναι όμως νέος
στο πνεύμα. Διότι αυτό προκαλεί στο πνεύμα του ανθρώπου
η παρουσία της χάρης του Θεού: να το κρατά πάντοτε σε νεανική
σφριγηλότητα. Όταν δηλαδή ο άνθρωπος ζει την παρουσία του
Θεού, τότε δεν μαραζώνει από το δηλητήριο της αμαρτίας.
Η αμαρτία είναι αυτή που γερνά τον άνθρωπο, γιατί τον πληγώνει και τον τραυματίζει, οδηγώντας
τον σιγά σιγά στον πνευματικό θάνατο. Κι αυτό σημαίνει ότι,
κατά την πίστη μας, η νεότητα είναι πρωτίστως
θέμα «καρδιάς», θέμα του εσωτερικού
κόσμου του ανθρώπου, κι όχι θέμα απλώς ηλικιακό.
Πόσες φορές δεν βλέπουμε και σήμερα νέα παιδιά να είναι με μαραμένη
και γερασμένη «καρδιά», διότι έχουν
εκδοθεί στις διάφορες αμαρτίες αμετανόητα, και γέρους ανθρώπους
να σφύζουν από χαρά και διάθεση, γιατί ακριβώς αγωνίζονται
να μένουν εν Θεώ. Κι είναι κάτι που το επεσήμαινε με πίκρα και στενοχώρια και ο
όσιος γέρων Παΐσιος ο αγιορείτης, μιλώντας ακριβώς για τέτοια νέα παιδιά: «Καινούργιες
μηχανές, με παγωμένα λάδια». Ο υμνογράφος λοιπόν αναφερόμενος
στην παραπάνω πραγματικότητα μας λέει: «Νεάζων τω πνεύματι, προβεβηκώς
δε τω σώματι, Συμεών» (Με νεανική
ακμή στο πνεύμα, αλλά προχωρημένης ηλικίας στο σώμα,
Συμεών). Κι αλλού: «Υπερήκμασας τω γήρα,
τη δε πίστει ενέαζες, νέον βρέφος θέλων
βλέψαι, Συμεών, τον παντέλειον,
ανακαινίζοντα κόσμον τον γηράσαντα επιθέσει του παλαιού πολεμήτορος»
(Γέρασες πολύ, Συμεών, αλλά ήσουν νέος με την πίστη σου, θέλοντας να
δεις σαν μικρό βρέφος τον παντέλειο Θεό, ο Οποίος κάνει
καινούργιο τον κόσμο που γέρασε από την επίθεση του παλαιού εχθρού διαβόλου).
