Όχι,
αυτό δεν είναι δρασκελιά μέσα στο φως, αλλά μέσα στο σκοτάδι! Γιατί η σημερινή
ημέρα είναι ημέρα που επικρατεί το σκοτάδι του ψεύδους και της πλάνης και της σύγχυσης.
Μιλάμε για τη συμφωνία των Πρεσπών που σήμερα αναμένεται να ψηφισθεί από την περίεργη πλειοψηφία των βουλευτών της Ελληνικής
Βουλής. Κι η αντίδρασή μας κι η ένστασή μας δεν είναι ίσως για τη σύνθετη
ονομασία – ασφαλώς και γι’ αυτήν, όταν μάλιστα όλοι οι ηγέτες της Ελλάδος, (αλλά
και η ίδια η Εκκλησία της Ελλάδος εν συνόδω πέρυσι), αφότου τέθηκε το θέμα, ήταν
αρνητικοί έστω και με την υποψία της αναφοράς στο όνομα της Μακεδονίας για τη χώρα
των Σκοπίων. Πρωτίστως αντιδρούμε και
ενιστάμεθα αφενός για τα ψεύδη που συνυπάρχουν με το όνομα: Μακεδονικό ανύπαρκτο
«έθνος» και μακεδονική ανύπαρκτη «γλώσσα», αφετέρου για την όλη διαδικασία που
ακολουθήθηκε για τη συμφωνία, η οποία έγινε
«ἐν κρυπτῷ και παραβύστῳ», όπως λέμε. Παλαιότερα, συναντιόντουσαν ο πρωθυπουργός
με τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
και συζητούσαν, γιατί επρόκειτο για σημαντικότατο εθνικό θέμα, τώρα τίποτε. Ούτε
Δημοψήφισμα ούτε διακομματική συζήτηση για ενιαία εθνική γραμμή. Οπότε, φαίνεται
ότι είναι «τελειωμένα» τα πράγματα. Όμως…, υπάρχει ένα όμως! Και γι’ αυτό γράφουμε
το σημείωμα αυτό, αφού το μόνο που δεν θέλουμε να κάνουμε, (και για το οποίο μας πιάνει κυριολεκτικά «αλλεργία»), είναι να είμαστε... πολιτικοί αναλυτές! Τυχαίνει όμως να είμαστε Χριστιανοί και Έλληνες.
Και ως Χριστιανοί πρέπει να θυμηθούμε τον παράγοντα που… συνήθως λησμονούμε! Τον
παράγοντα Θεό! Ό,τι είχε υπενθυμίσει και ο όσιος Παΐσιος ο αγιορείτης σε
θορυβημένους και πανικόβλητους προσκυνητές, οι οποίοι τον ρωτούσαν για τα εθνικά
θέματα. Και τι τους είχε πει ο άγιος του Θεού; «Γιατί ξεχνάτε τον Θεό και την
Πρόνοιά Του; Δεν υπάρχει Θεός; Δεν είναι Αυτός από τον Οποίο εξαρτάται η ζωή μας
και τίποτε δεν γίνεται χωρίς Εκείνου τη βούληση;» Λοιπόν, είναι ο Χριστός μας που
αποτελεί την υπόθεση του σύμπαντος κόσμου, Αυτός που είναι ο «δι’ Οὗ τά πάντα ἐγένετο»
και «τά πάντα ἐν Αὐτῷ συνέστηκε» και «ὁ διδούς πᾶσι ζωήν καί πνοήν καί τά πάντα».
Που θα πει: αν οι χριστιανοί, οι εν επιγνώσει χριστιανοί, αναφερόμαστε στον Χριστό
εν αγάπη, τότε και η συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και οτιδήποτε άλλο που φαίνεται
ότι είναι ενάντιο στα εθνικά μας συμφέροντα, θα λειτουργήσει - με τρόπο που ξέρει
Εκείνος - υπέρ ημών και υπέρ του ευσεβούς Γένους μας. Με την προϋπόθεση βεβαίως ότι
αγαπάμε τον Θεό και είμαστε ευσεβείς. Διότι, όπως σημειώνει ο απόστολος, «τοῖς ἀγαπῶσι
τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν». Είμαστε όμως ευσεβείς; Αγαπάμε τον Θεό;
