ΛΕΥΚΟ
ΓΡΑΜΜΑ…
Κάθισε στο
γραφείο του, έβαλε μπροστά του τη λευκή σελίδα, πήρε το στυλό. Τα συναισθήματά
του συνωστίζονταν μέσα του και έψαχνε να τα βάλει σε κάποια σειρά.
Μα «πώς να
χωρέσεις σε χαρτί την άβυσσο;» Άβυσσος η καρδιά του, άβυσσος και η αγάπη του
για την κορούλα του. Πώς να χωρέσουν σ’ ένα χαρτί; Κατάλαβε ότι τελικά η… όλη
επιχείρηση θα κατέληγε σε αποτυχία!
Η καρδιά του
με όλο αυτό το ξέσπασμα στοργής και αγάπης που ένιωθε τον έσπρωχνε σε διπλή
κατεύθυνση: στην άφατη χαρά, αλλά και στη μεγάλη οδύνη. Ζούσε το μεγαλείο της
παρουσίας του μικρού του, αλλά και τον τριβέλιζε η σκέψη πως αυτό δεν θα
κρατούσε και πολύ. Ήθελε να αιχμαλωτίσει το παρόν!
Ξανάσκυψε πάνω
στο χαρτί. Και τελικά τα… κατάφερε. Γέμισε το χαρτί. Όχι όμως μ’ αυτό που
νόμιζε: αράδες με το μελάνι. Αλλά με τα δάκρυα τελικά της χαράς του, που ήταν
αυτά που κέρδισαν τη μάχη. Γιατί το παρόν, αυτό που τώρα ζούμε, είναι πάντα ο
νικητής. Το μέλλον που τον είχε μελαγχολήσει ήταν πολύ… άδηλο. Δεν ήξερε καν αν
θα έλθει, κι όπως το φανταζόταν. Κι ένιωσε, σαν θείο φωτισμό, ότι τότε που θα
έλθει, θα του δώσει μάλλον χαρά και όχι λύπη. Γιατί όλα πρέπει να γίνονται στον
καιρό τους με αυτά που σέρνει και απαιτεί ο καιρός.
Τα δάκρυα
έπεφταν και ύγραιναν το χαρτί. Βαθούλωναν τα σημεία που τα μάζευαν. Δεν έγραψε
τελικά τίποτε. Δίπλωσε τη σελίδα, την έβαλε «κενή», έτσι νόμιζε, μέσα στη θήκη
της, κι έγραψε πολύ καθαρά και καλλιγραφικά απέξω το όνομα της κόρης του. «Στην
αγαπημένη μου …». Έκλεισε το γράμμα, δεν είπε τίποτε στη γυναίκα του γι’ αυτό,
και το έβαλε βαθιά μέσα στο συρτάρι του γραφείου του.
*
Δεν μπόρεσε,
δυστυχώς γι’ αυτόν, να δει αυτό που θα ανακάλυπτε η κόρη του αρκετά χρόνια
αργότερα, όταν «τυχαία» θα έβρισκε το γράμμα του πατέρα της, το σταλμένο σ’
εκείνην.
Είχε σκιρτήσει
η καρδιά της όταν το είδε. Κάθισε στην θέση του γραφείου και με τρεμάμενα χέρια
το άνοιξε.
Η σελίδα
διατηρούσε τα βαθουλωμένα σημεία του. Αλλά πάνω ακριβώς σ’ αυτά υπήρχαν
ανάγλυφα δύο μεγάλες λέξεις:
Σ
Ε Α Γ Α Π Ω!
Αναλύθηκε σε
δάκρυα… Για την αγάπη των γονιών της... Για την αγάπη του πατέρα της... Για ένα...
λευκό κατά τα άλλα γράμμα!
-Μουσικό άλμπουμ: Στέφανου Δορμπαράκη ''λευκό γράμμα'' (Λευκό Γράμμα) [Δεκέμβριος 2016]
