Λ Ε Υ Κ Ο ΓΡΑΜΜΑ... (3)

L U N A !

Σηκώθηκε από τη θέση του κρατώντας τη λευκή κόλλα. Το λευκό… γράμμα. Κοίταξε από το παράθυρο. Το φεγγάρι είχε ήδη σηκωθεί και διέγραφε την προγραμματισμένη τροχιά του.

Μα το ‘νιωσε κείνη τη στιγμή σαν να ήταν μόνο γι’ αυτόν. Σαν φίλο που έμαθε τη μεγάλη χαρά του και ήλθε επίσκεψη. Και περιμένει διακριτικά την ώρα που θα του πουν να έλθει να δει το παιδί. Να δει τον καινούργιο άνθρωπο που έκανε την εμφάνισή του στον κόσμο.

 Φάνηκε να του… χαμογελά! Και τ’ ασημένιο φως του χάιδεψε το,  ευλογημένο πια, δικό του πρόσωπο. Άπλωσε τα χέρια και το ‘πιασε. Λούστηκε από τη φωτεινή παρουσία του.

Κατάλαβε πολύ βαθιά γιατί τόσοι το είχαν τραγουδήσει και εξακολουθούν ακόμη να το τραγουδούν: ήταν και είναι πάντοτε παρόν σε κάθε περίσταση της ζωής μας, στις λύπες και στις χαρές μας, κι ιδίως στις χαρές μας. Πραγματικός και αληθινός φίλος! Κάθε απόπειρα… αποδόμησης του μυστηρίου του, έπεσε και θα έπεφτε στο… κενό! Το «κενό» άλλωστε του ανήκε. Μέσα σε κενό φαίνεται ότι ζει και κινείται.

Φεγγάρι, σελήνη,  luna! «Λούνα λούνα, μας σώζεις στη φουρτούνα…» αυτοσχεδίασε. Αναγάλλιασε με τη σκέψη του πηγαιμού τους, οικογενειακά, στο λούνα παρκ. Οι τρέλες, τα γέλια, οι χαρές…

L U N A !

 -Μουσικό άλμπουμ: Στέφανου Δορμπαράκη  ''λευκό γράμμα'' (Luna)  [Δεκέμβριος 2016]
https://www.youtube.com/watch?v=vgtGAIqgG94