ΑΓΝΗ ΨΥΧΗ
Μπήκε στο δωμάτιο
πατώντας στα νύχια των ποδιών του. Μη και τους ξυπνήσει. Κοιμόντουσαν και οι
δύο. Και η μάνα και το παιδί - το μικρό κοριτσάκι του.
Η μάνα απολάμβανε
λίγο από τον ύπνο που της έλειπε: ήταν διαρκώς σε εγρήγορση για να νανουρίζει
το μικρό, να το θηλάζει, να το τρέφει με τη θέρμη της αγκαλιάς της. Ω,
επιβεβαίωνε χίλιες φορές από την πράξη της ίδιας της ζωής της, αυτό που οι
επιστήμονες λένε: το παιδί, το νεογέννητο, πρωτίστως τρέφεται από την επαφή με
το σώμα της μάνας του! Το πρώτο άγγιγμα, το μοναδικό, το θείο. Αυτό που τελικά
όλοι αναζητούν μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους!
Στάθηκε πάνω από
το μικρό του! Το ροδαλό δερματάκι του, τού φάνηκε μεταξένιο. Ήτανε μεταξένιο. Η
αναπνοούλα του λίκνιζε το απαλό κορμάκι του, που κάποιες φορές αναταράζονταν, όπως
αναταράζεται η μικρή βαρκούλα στο απαλό ρίπισμα της γαλάζιας θάλασσας.
Κρατούσε και την
ανάσα του. Ένιωσε σαν τον παπά που στέκει μπρος στην άγια Τράπεζα. «Μα, άγια
Τράπεζα δεν είναι και το κορμάκι που κείτεται ήρεμο στο λευκό λίκνο του;» του
πέρασε η σκέψη.
«Ψυχούλα μου»,
σιγοψιθύρισε. «Ψυχούλα μου». Σαν να του αποκαλυπτόταν η αλήθεια. Σαν να γινόταν
κι αυτός μέτοχος, εκεί, μπροστά στην αγνή αυτή ψυχούλα, μιας ιερής παρουσίας!
Και τότε, του
ήρθε η σκέψη και τ’ αποφάσισε. Πήρε μία λευκή κόλλα χαρτιού και την κράτησε με
δέος: θα αποτύπωνε τα συναισθήματά του. Θα μετουσίωνε σε λέξεις ό,τι ένιωθε να
κινείται στο βάθος της καρδιάς του - μια μυστική συνομιλία με την κορούλα του.
Θα ήταν το πρώτο του γράμμα. Γραμμένο από τον πατέρα της. Λίγες μέρες μετά τη
γέννησή της.
-Μουσικό άλμπουμ: Στέφανου Δορμπαράκη ''λευκό γράμμα'' (αγνή ψυχή) [Δεκέμβριος 2016]
-Μουσικό άλμπουμ: Στέφανου Δορμπαράκη ''λευκό γράμμα'' (αγνή ψυχή) [Δεκέμβριος 2016]
