Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019

Ο ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ


Τι να γυρεύει νύχτα πια κάτω στην παραλία
ο νιος ο εικοσάχρονος μ’ άγνωστη τη δειλία;
Σαν καβαλάρης στέκεται πάνω στη μηχανή του
κι ο χάρος μαύρος άγγελος τσεκάρει τη θανή του.
 
Μαρσάροντας τη Χόντα του ανοίγει τέρμα γκάζια
μοιάζει να ’ναι ο άνεμος που παίζει όλο νάζια.
Ο ίλιγγος τονε μεθά, ζει την ελευθερία,
δεν έχει βάρος τώρα πια, ξέφρενη η πορεία.
 
Ούτε που πρόλαβε να δει στην άσφαλτο τα λάδια
μα νιώθει πλέον καθαρά του θάνατου τα χάδια.
Σκέτο κουφάρι κείτεται σαν καλαμιά του βάλτου
ένας ακόμη «λεύτερος», ο νέος της ασφάλτου.