Εκείνο που πράγματι ευχαριστεί τον άγιο Νεκτάριο είναι όχι μόνον η επίκλησή του για
τις ιάσεις που ο Θεός του δίνει, αλλά κυρίως η επίκλησή
του να πρεσβεύει υπέρ ημών, προκειμένου να ακολουθούμε τον
τρόπο της ζωής του. Διότι αυτό συνιστά πάντοτε την σωστή
εορτή ενός αγίου: να τον μιμούμαστε. Όπως το λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «τιμή
μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος», συνεπώς «τιμή αγίου, μίμησις αγίου». Κι ένας ύμνος έρχεται να
μας υπενθυμίσει ποιο ήταν το «μυστικό» της αγιότητας του αγίου Νεκταρίου. «Έγινες ισότιμος των παλαιών Πατέρων, διότι μιμήθηκες τον τρόπο της ζωής τους, τον θεϊκό ζήλο τους και τις υπόλοιπες αρετές τους, Νεκτάριε, και διέπρεψες στην αληθινή ταπεινοφροσύνη και στα απλά και απονήρευτα ήθη». Αν ο άγιος Νεκτάριος έφτασε
σε τόσο μεγάλο ύψος αγιότητας, το κατόρθωσε όχι διότι υπήρξε σπουδαίος ιεροκήρυκας, σπουδαίος
δάσκαλος, σοφός συγγραφέας, αλλά
διότι υπήρξε ταπεινός. Η οδός της ταπεινοφροσύνης ήταν γι’
αυτόν η οδός που τον έφτασε πολύ γρήγορα στη δόξα του Ουρανού, η οδός της ταπεινοφροσύνης είναι πάντοτε αυτή, μαζί με την απονήρευτη διάθεση, που ανοίγει τις
πύλες του Ουρανού και για κάθε χριστιανό.
