«Ο όσιος Στυλιανός αγιάστηκε ήδη από
τη μήτρα της μητέρας του και έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Έδωσε
μάλιστα ό,τι περιουσία είχε στους
πτωχούς και ακολούθησε τον μοναχικό βίο, ξεπερνώντας όλους στην επίπονη άσκηση
και τη σκληραγωγία. Έπειτα πήγε στην έρημο, κι αφού βρήκε ένα σπήλαιο ως τόπο
κατοικίας, δεχόταν τροφή από θείο άγγελο κι έγινε θεραπευτής ποικίλων ανιάτων
παθών. Όταν κάποτε ο φθοροποιός θάνατος, προσβάλλοντας νεογνά, έκανε άτεκνες αυτές που είχαν
γεννήσει, οι μητέρες επικαλούνταν το όνομα του αγίου και φτιάχνοντας το τίμιο
εικόνισμά του ξαναγίνονταν και πάλι ικανές προς τεκνοποιία. Όταν πέθανε, το
σώμα του κατατέθηκε στη χώρα των Παφλαγόνων, επιτελώντας πολλές ιάσεις και
θαυματουργίες».
Ο όσιος Στυλιανός είναι γνωστός ως προστάτης, κυρίως, των παιδιών: των
νηπίων, των βρεφών, των νεογνών. «Εξαιρέτως
νεογνών και νηπίων και βρεφών προστάτης εδείχθης θερμότατος». Ο περιορισμός
όμως των χαρισμάτων του μεγάλου Στυλιανού μόνο στον κόσμο των παιδιών θα ήταν
μία συρρίκνωση μη αληθινή της θαυμαστής παρουσίας του στην Εκκλησία. Και τούτο
διότι η Εκκλησία μας τον προβάλλει, πέρα από προστάτη των παιδιών, και ευρύτερα
ως έναν από τους στύλους της, ως ένα από τα στηρίγματά της: «στύλος άσειστος της Εκκλησίας, Στυλιανέ,
ανεδείχθης, μακάριε», κατά το γνωστό απολυτίκιό του. Χρειάζεται να το
εξηγήσουμε. Η Εκκλησία μας βεβαίως στηρίζεται στον Κύριο Ιησού Χριστό, ο Οποίος
αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της, γι’ αυτό
και ως θεοΐδρυτη «πύλαι Άδου ου
κατισχύσουσιν αυτής», όμως ο ίδιος ο Χριστός θέλησε να μαρτυρείται στον
κόσμο και να στερεώνονται οι άνθρωποι και μέσω των πιστών Του. Εκείνος ήταν που
είπε ότι οι μαθητές Του θα αποτελούν τους μάρτυρές Του στον κόσμο όλο, όπως και
ότι το όνομά Του θα βλασφημείται ή όχι εξαιτίας τους. Από την άποψη αυτή, ο
πιστός που με συνέπεια ακολουθεί τον Κύριο, σαν τον όσιο Στυλιανό – «τω Χριστώ ηκολούθησας τελείω φρονήματι»
- γίνεται και αυτός ένας στύλος της Εκκλησίας, κατά το θέλημα του ίδιου του
Χριστού: οι άνθρωποι μπορούν να στηρίζονται επάνω του, βλέποντας σαν σε
διαφάνεια την παρουσία Εκείνου.
