Ο προφήτης Αμώς χαρακτηρίζεται ως ο προφήτης της κρίσεως και της δικαιοσύνης
του Θεού. Από τη στιγμή που κλήθηκε από τον Θεό στο προφητικό
αξίωμα δεν έπαυσε να κηρύσσει, με θυσία στο τέλος της ζωής
του, τη δικαιοσύνη του Θεού, η οποία
δεν ανέχεται να υφίστανται αδικίες στον λαό του και γενικότερα στον κόσμο.
Που σημαίνει: όπου υπάρχει αδικία,
συνήθως από τον ισχυρότερο προς τον ασθενέστερο, εκεί υπάρχει θεομαχία. Ο αδικών γίνεται ενάντιος
στον Θεό και πρόκειται τον Θεό να έχει ῾αντίπαλο᾽
στη ζωή του, όπως βεβαίως ο αδικούμενος
βρίσκει τον Θεό υπερασπιστή της ζωής του. Αλλά εξίσου αδικία
θεωρεί ο προφήτης και την έκπτωση στα είδωλα, την ασέβεια
και τον αμαρτωλό σαρκικό τρόπο ζωής, πράγματα που επισημαίνει
όχι μόνο στους πλουσίους και ισχυρούς άρχοντες, αλλά και
στους ιερείς και στον απλό πολλές φορές λαό. ῾Έλεγξες με
δύναμη τους εργάτες της ασέβειας, παμμακάριε, τονίζοντας την έτοιμη γι᾽ αυτούς αναπόδραστη
και αναπόφευκτη τιμωρία, γιατί ακολουθούσες τα δόγματα και
τα θεία κρίματα της δικαιοσύνης᾽(῾Τους της ασεβείας εργάτας σαφώς διήλεγξας, δίκην
αναπόδραστον αυτοίς και άφυκτον απαρτίσας, πανόλβιε,
της δικαιοσύνης δόγμασιν επόμενος και θείοις κρίμασιν᾽)
(στιχηρό εσπερινού). ῾Ελέγχοντας τους παράνομους,
Αμώς, έδειχνες τη δικαιοσύνη του Κυρίου᾽(῾Συ παρανόμους ελέγχων,
Αμώς, την του Κυρίου δικαιοσύνην εδείκνυς᾽)
(ωδή γ´). ῾Έλεγξες τον λαό του Ισραήλ,
γιατί λάτρευε τα ψεύτικα είδωλα᾽(῾Λατρεύοντα κωφοίς ειδώλοις τον λαόν του Ισραήλ ήλεγξας᾽)
(ωδή δ´). ῾Έλεγξες, μακάριε, αυτούς που ήταν νεκροί από τα κτυπήματα
της τρυφής, γιατί νόμιζαν ότι είναι αιώνια τα ρευστά᾽(῾Νενεκρωμένους τρυφής βολίσι,
μάκαρ, ωνείδισας, ως λογιζομένους πεπηγέναι τα ρευστά᾽) (ωδή
ε´).
