Και μην ξεχνάμε: Πέτρα χαρακτηρίζεται και ο ίδιος ο Κύριος κατά τον απόστολο Παύλο («ἡ δε πέτρα ἦν ὁ Χριστός»), πάνω στον Οποίο είναι θεμελιωμένη η Εκκλησία μας και εμείς οι ίδιοι ως μέλη της, που σημαίνει ότι όσο μένουμε "κολλημένοι" σ' Αυτόν, δηλαδή "κολλημένοι" στις άγιες εντολές Του και μάλιστα της ταπεινής αγάπης, τίποτε δεν μπορεί να μας κλονίσει, ακόμη κι αν όλα τα κύματα και οι ζάλες της ζωής επιπίπτουν επάνω μας. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε ακολουθία των αγίων μας, ιδίως των μαρτύρων της πίστεως, υπάρχει συγκεκριμένος ύμνος που τονίζει την αλήθεια αυτή. Όπως για παράδειγμα στην ακολουθία της σήμερον εορταζομένης αγίας Τατιανής: «Οὐκ ἔσεισε τόν πύργον τῆς σῆς καρδίας, συρρεύσασα βασάνων ἡ τρικυμία∙ ἐστήρικτο γάρ τῇ πέτρᾳ τῆς ἀγάπης Χριστοῦ, πανεύφημε∙ πρόν Ὅν ἐκραύγαζες∙ Ὡς οὐκ ἔστιν ἅγιος πλήν Σοῦ, Κύριε» (γ΄ ωδή) (Δεν τράνταξε τον πύργο της καρδιάς σου η τρικυμία των βασάνων, όταν μαζεμένη ήλθε κατεπάνω σου. Διότι ήταν στηριγμένη στην πέτρα της αγάπης του Χριστού, πανεύφημε. Προν Αυτόν κραύγαζες ότι δεν υπάρχει άγιος εκτός από Εσένα, Κύριε). «Ἐπί τήν πέτραν τῶν ἐντολῶν Σου τήν καρδίαν μου στήριξον, πολυέλεε».
