ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ!
«Η αγωγή των παιδιών αρχίζει από την ώρα της συλλήψεώς
τους. Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι,
ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα
συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο
της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι
αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κλπ., τα ζει κι αυτό. Αν η μάνα
δεν το θέλει το έμβρυο, αν δεν το αγαπάει, αυτό το αισθάνεται και
δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή.
Το αντίθετο συμβαίνει με τ’ άγια
συναισθήματα της μάνας. Όταν έχει χαρά, ειρήνη, αγάπη στο έμβρυο, τα μεταδίδει
σ’ αυτό μυστικά, όπως συμβαίνει με τα
γεννημένα παιδιά. Γι’ αυτό πρέπει η
μητέρα να προσεύχεται πολύ κατά την περίοδο της κυήσεως και ν’ αγαπάει το
έμβρυο, να χαϊδεύει την κοιλιά της, να διαβάζει ψαλμούς, να ψάλλει τροπάρια, να
ζει ζωή αγία… Πόσο λεπτό πράγμα είναι για τη γυναίκα να κυοφορεί παιδί! Πόση
ευθύνη και πόση τιμή!»
(Βίος και Λόγοι οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Ιερά Μονή
Χρυσοπηγής Χανίων, 2003, σελ. 405-406).
Ο μέγας σύγχρονός μας άγιος Πορφύριος με το μεγάλο
χάρισμά του της διόρασης ανοίγει και τα δικά μας μάτια για να βλέπουμε τι
γίνεται στην κοιλιά μίας εγκύου γυναίκας: το πώς το έμβρυο μετέχει στα
συναισθήματα της μάνας του, είτε τα ευχάριστα είτε τα δυσάρεστα! Ό,τι απλώς
υποψιάζονται οι ψυχολόγοι και οι επιστήμες του ανθρώπου αυτό μάς το καθιστά
πολύ σαφές ο άγιος. Κι αυτό τι δείχνει; «Την ευθύνη και την τιμή» της μάνας,
αλλά και του πατέρα ασφαλώς – και εκείνος δεν είναι άμοιρος της ευθύνης και της
τιμής αυτής, όταν μάλιστα από τη δική του στάση τις περισσότερες φορές
εξαρτάται και η στάση της γυναίκας του. Το να εγκύπτουν εν αγάπη και οι δύο,
πρωτίστως η μάνα, στο αγέννητο ακόμη παιδί τους, να παρακολουθούν τους κτύπους
της καρδούλας του είναι η σπουδαιότερη αγωγή που μπορεί να του ασκήσουν στη
φάση αυτή που βρίσκονται, αλλά και η σημαντικότερη βοήθεια που μπορεί να δώσουν
στον εαυτό τους για τον δικό τους αγιασμό! Κι εννοείται ότι δεν μπορούμε να
διανοηθούμε το τι συμβαίνει στην ψυχούλα του αγέννητου ακόμη παιδιού, όταν
βρίσκεται μπροστά στο… «απόσπασμα» προκειμένου να εκτελεστεί! - το
ανοσιούργημα της έκτρωσης! Το θέμα είναι πώς μπορούν να αποφασίζουν κάτι τέτοιο
οι γονείς! Κατεξοχήν γι’ αυτούς ισχύει το: «Πάτερ, άφες αυτοίς˙ ου γαρ οίδασι
τι ποιούσι»!
