Ο υμνογράφος της αγίας έχοντας υπόψη το πλήθος των ανθρώπων που πίστευαν στον
Χριστό λόγω της καρτερίας της αγίας στα βάσανα που περνούσε και λόγω των υπερλίαν
θαυμαστών που γίνονταν στη ζωή της, δεν μπορεί παρά να επισημάνει
έκθαμβος ότι τελικά η καρτερία της αυτή, αποτέλεσμα της
χάρης του Θεού που ενίσχυε το ανδρειωμένο φρόνημά της (βλ.
ωδή δ´), ήταν εκείνη που κατεξευτέλισε
όλους τους πιστούς της ματαιότητας και της αθεΐας. Με άλλα
λόγια, όταν και ο μεγαλύτερος άθεος και υβριστής της πίστης
προσκρούσει στον ογκόλιθο της θερμής αγάπης προς τον Χριστό και της χάριν Αυτού
θυσίας της ζωής, καταπίπτει και εξευτελίζεται ως προς την
δική του μάταια πίστη. Ό,τι συνέβη
δηλαδή με τους εχθρούς της πίστης μπροστά στην Εσταυρωμένη Αγάπη, τον Ίδιο τον Κύριο: κατέπεσαν και χάθηκαν, το ίδιο συμβαίνει σε κάθε εποχή και μπροστά στους αγίους: χάνονται και καταπίπτουν, έστω κι αν προσωρινά
φαίνονται να κυριαρχούν. Διότι ο λόγος της Γραφής είναι
αψευδής και αιώνιος: ῾Αύτη η πίστις η νικήσασα τον κόσμον,
η πίστις ημών᾽. ῾Η καρτερία σου στα
βάσανα, Ειρήνη στεφανηφόρε, ξεφτέλισε
αυτούς που πίστευαν στη ματαιότητα και την αθεΐα᾽(῾Η
ση εν βασάνοις καρτερία, Ειρήνη στεανηφόρε, κατεγέλασε των της ματαιότητος και της αθεότητος αντεχομένων᾽)
(ωδή η´).
