Στο γέρμα τ' απομεσήμερου μες στα κρυστάλλινα νερά
το εξωκλήσι το λευκό ακούραστα άδει
μ' αλάλητους στεναγμούς στον Κύριο της δόξης
το "Φως ιλαρόν" της στοργικής παρουσίας Του.
Κι από κοντά τ' ολόγιομο φεγγάρι με τη βελούδινη
στολή ονειρεμένης Δύσης κρατάει ακοίμητος φρουρός
το"ίσο" μήπως φωνές αλλόκοτες άδειων και άγριων καρδιών
σχίσουν την αρμονία και γρατσουνίσουν την ομορφιά.
