«Η εποχή μας είναι
αβάσταχτη», συνήθιζε να λέει ο μέγας Γέρων όσιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) ο
Αθωνίτης. Λόγω ακριβώς της απομάκρυνσης του κόσμου από τον Θεό και της υποταγής
του κατά φυσικό τρόπο στα νοσηρά πάθη του και στις πονηρές δυνάμεις. Για τον
όσιο τα πράγματα ήταν προφανή: ο σύγχρονος άνθρωπος, μετά μάλιστα από τους δύο
παγκοσμίους πολέμους και τις πολλαπλές κρίσεις που τους συνόδεψαν, έχει
κατρακυλήσει στο έσχατο βάθος της κατάπτωσης, με περαιτέρω αυξητική τάση. «Η απομάκρυνση του Θεού μετά από δύο
απίστευτα σκληρούς Παγκόσμιους πολέμους, τον Α΄ και τον Β΄, οδήγησε στο να
βυθιστεί ολόκληρος ο κόσμος στην κρίση και να μη βρίσκει διέξοδο πουθενά».
«Ασφαλώς, ο κόσμος που μας περιβάλλει σημείωσε κολοσσιαία πρόοδο από τεχνικής
απόψεως. Από χριστιανικής όμως απόψεως δεν έκανε καμιά πρόοδο στην καλλιέργεια
της καρδιάς». Φτάνει μάλιστα στο σημείο ο όσιος να λέει το τρομακτικό: «Η δύναμη του κακού του σύγχρονου οργανωμένου
κόσμου είναι τόσο μεγάλη, ώστε παρ’ όλη
την προσευχή, παρ’ όλη την ένταση του πνεύματός μας, δεν επιτυγχάνουμε τη νίκη
επάνω στο πνεύμα του κόσμου. Είμαστε συντετριμμένοι από τα παθήματα που μας
προσβάλλουν από έξω».
Παρ’ όλα αυτά, δεν μένει στην παθητικότητα της αδράνειας
ο όσιος – κανείς χριστιανός δεν μπορεί να είναι χριστιανός ευρισκόμενος σε
αδράνεια, πολύ περισσότερο εκείνος που ζούσε και κήρυσσε την απόλυτη «ένταση του πνεύματος»! Υπάρχει η
διέξοδος, σημειώνει, που οδηγεί στην υπέρβαση και τη χαρά. Να ζούμε
προσμένοντας διαρκώς τον «και πάλιν
ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς» Κύριο Ιησού Χριστό και να
αποδυόμαστε, την κάθε στιγμή της ζωής μας και στο πόστο που έχουμε ταχθεί, στον
αγώνα τηρήσεως των αγίων Του εντολών. Στην πορεία αυτή που συνιστά τον αγιασμό μας
έρχεται στα όρια της ψυχής και του σώματός μας ο ίδιος ο Κύριος και η
παντοδύναμη ενέργειά Του. Κι αυτή είναι η μοναδική διέξοδος που γίνεται ευλογία
και για τον υπόλοιπο κόσμο.
