Πολλά τα φοβερά που
περνάμε στους καιρούς μας ως κοινωνία και πατρίδα αλλά και ως παγκόσμια
κοινότητα. Ό,τι ακούμε ως εναγώνια αιτήματα στις Εκκλησίες μας, να μας
διαφυλάξει δηλαδή ο Κύριος από «λοιμούς, λιμούς, σεισμούς, πυρ, μάχαιρα,
εμφυλίους σπαραγμούς» κ.ά.π., αυτό βλέπουμε και ζούμε στις ημέρες μας, γεγονός
που σημαίνει ότι ζούμε κι εμείς ό,τι ακόμη χειρότερα έζησαν οι παλαιότερες
γενιές από τους πολέμους και τις παντός είδους καταστροφές. Το σημαντικότερο
και τραγικότερο βεβαίως είναι ο εμφύλιος σπαραγμός, η απώλεια της ενότητας του
λαού μας, ο ένας να επιπίπτει πάνω στον άλλο με διάθεση κατασπαραγμού, η
επίρριψη των ευθυνών από τον έναν στον άλλον – ό,τι απευχόταν ο Κύριος του
Οποίου η επιθυμία και η προσευχή προς τον Θεό Πατέρα ήταν ακριβώς η ενότητα,
«ίνα πάντες εν ώσιν». Ψαύουμε με τον πιο άμεσο τρόπο δυστυχώς την απώλεια της
χριστιανικότητάς μας και τον ανεπίγνωστο τις πιο πολλές φορές θανάσιμο
εναγκαλισμό μας με τον Πονηρό.
Τι μπορούμε να πούμε
και να κάνουμε μπρος σ’ αυτήν την κατάσταση που μας σφίγγει τις καρδιές και μας
γεμίζει φόβο και ανασφάλεια; Τίποτε άλλο από ό,τι ο αιώνιος λόγος του Θεού μάς
λέει και μάς προσανατολίζει. Και ιδίως αυτό που ο απόστολος Παύλος στην προς
Ρωμαίους επιστολή επισημαίνει: «Γνωρίζουμε ότι γι’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό, όλα συνεργούν για
το καλό τους... Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας;
Αυτός που δεν φείστηκε τον Υιό Του και μας Τον παρέδωσε θυσία για χάρη μας, πώς
μαζί με Αυτόν δεν θα μας χαρίσει και τα πάντα; ...Ποιός θα μας χωρίσει από την
αγάπη του Χριστού; Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότητα ή κίνδυνος
ή μάχαιρα; ... Όλα αυτά τα υπερνικούμε με τον Χριστό που μας αγάπησε. Γι’ αυτό έχω τη βεβαιότητα ότι ούτε θάνατος ούτε
ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε δυνάμεις ούτε τα τωρινά ούτε τα μελλοντικά
ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κάποια άλλη κτίση μπορεί να μας χωρίσει από την
αγάπη του Θεού, όπως φανερώθηκε από τον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας» (8, 28.
31-32. 35. 37-39).
Η καρδιακή και με αποφασιστικότητα βούλησης στροφή προς την αγάπη του Χριστού, που θα πει η ενεργής πίστη μας προς Αυτόν, είναι η λύση των προβλημάτων μας. Καρδιώνεται η ύπαρξή μας και το σώμα μας και φωτίζεται να κάνει ό,τι εν αγάπη πρέπει. Και από πλευράς πρακτικής και από πλευράς θεωρητικής.
