Να δραπετεύεις πάλευες
σα 'να του κόσμου πιόνι
μέσα στο χτες που έφυγε
και έλιωσε σα χιόνι.
Να δραπετεύεις ήθελες
σα χέλι που γλιστράει
στ’ αύριο μέσα μιας
σκιάς που άδηλη γυρνάει.
Δραπέτης είσαι του καιρού και μοιάζεις σάπιο χώμα
δεν έχεις μέσα σου πνοή,
δεν έχεις διόλου χρώμα.
Μέσα σε πνιγηρούς
καπνούς μιας πλάνας φαντασίας
σαν ξένος ζεις πια τη
ζωή, δαίμονας μιας αγίας.
Στο τώρα δα και στο εδώ
κράτησε την ψυχή σου,
ξύπνα από τον ύπνο σου,
νιώσε και το κορμί σου.
Είμαι στο πλάι δίπλα
σου, χέρι για ν’ ακουμπήσεις,
τους μαύρους φόβους
ξόρκισε, κοίτα να μ’ αγαπήσεις.
