«Τα ελληνικά και τα λατινικά δεν είναι ούτε
απαρχαιωμένες, ούτε ελιτίστικες γλώσσες και πρέπει να τις προωθήσουμε»,
πρόσθεσε ο υπουργός, εκφράζοντας την υποστήριξή του στους διδάσκοντες οι οποίοι
μεταλαμπαδεύουν αξίες». Όχι· δεν είναι Έλληνας υπουργός αυτός που είπε τα
παραπάνω. Είναι ο Γάλλος υπουργός Παιδείας Ζαν-Μισέλ Μπλανκέ, ο οποίος
συμμετείχε σε συνέδριο της Γαλλικής Ένωσης Human-Hist προ ολίγων ημερών, αντικείμενο
του οποίου ήταν η σημασία των αρχαίων γλωσσών, της λατινικής και της αρχαίας
ελληνικής (βλ. στοιχεία της είδησης από “Ορθοδοξία·
Διεθνές Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων”). Κατά το σκεπτικό του προέδρου της
Ένωσης, καθηγητού αρχαιολογίας Βενσάν Μερκενμπρέκ, όπως εξήγησε στο Γαλλικό
Πρακτορείο Ειδήσεων, «είναι απαραίτητο να διαφυλάξουμε τη διδασκαλία των
γλωσσών αυτών, γιατί είναι οι βάσεις της γαλλικής γλώσσας και της ευρωπαϊκής
ιστορίας». Για να συνεχίσει: «Είναι μια ευκαιρία με το συνέδριό μας – το οποίο
διεξάγεται σε κάποια στρογγυλά τραπέζια στα λατινικά ή τα αρχαία ελληνικά – να δείξουμε
στο κοινό τη σπουδαιότητα και την ικμάδα των αρχαίων γλωσσών». Ο Γάλλος
υπουργός Παιδείας είναι περιττό να πούμε ότι όχι μόνο συμφώνησε, καθώς
σημειώσαμε στην αρχή, αλλά και χαρακτήρισε το μανιφέστο της Ένωσης αυτής «εμβληματικό
και ουσιώδες» για την υπεράσπιση των αρχαίων γλωσσών που είναι «το ζωντανό
σφρίγος της δικής μας γλώσσας». Τελικό αίτημα; Να εγγραφούν οι αρχαίες αυτές
γλώσσες στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
Είναι
συγκινητικό να διαβάζει κανείς τέτοιες ειδήσεις, οι οποίες τονίζουν το μεγαλείο
της γλώσσας μας, (μην ξεχνάμε ότι η νέα ελληνική δεν είναι «άλλη» γλώσσα από
την αρχαία, αλλά φυσιολογική εξέλιξή της), γιατί δείχνουν το μέγεθος της πολιτιστικής
κληρονομιάς που φέρουμε οι Έλληνες· μιας κληρονομιάς που διαφυλάσσεται ακέραια
μέσα στην Εκκλησία μας, δείγμα ότι η από πολλούς δυστυχώς Έλληνες καταφρονεμένη
Εκκλησία αποτελεί τη μάνα και την τροφό του Έθνους, εκείνη που χωρίς αυτήν δεν
ξέρουμε αν θα υπήρχε καν ελληνικό Έθνος. Και τούτο γιατί στη γλώσσα αυτή,
βαπτισμένη και εμπλουτισμένη από τα νάματα του Ευαγγελίου του Χριστού,
περικλείεται η ψυχή του Έθνους – κατά πώς μιλάμε, ασφαλώς και σκεπτόμαστε και
συμπεριφερόμαστε και δρούμε. Μακάρι, η είδηση για το γαλλικό μανιφέστο να
ξυπνήσει τις κοιμισμένες συνειδήσεις πολλών από εμάς, οι οποίοι συχνά για
λόγους συμπλεγματικούς υποβαθμίζουμε το δικό μας, (και τον πολιτισμό μας), και
ντρεπόμαστε γι’ αυτό, μέχρις ότου κάποιος «ξένος» δει την αξία του, την
αναδείξει και μας «κινητοποιήσει».
