Από την προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης, ως
χάρισμα ελέγχου της αμαρτίας και προαναγγελίας του ερχόμενου Μεσσία, ερχόμαστε διά
του αγίου Πνεύματος – την έκχυση του Οποίου προανήγγειλε με μεγάλη ενάργεια ο
σήμερον εορταζόμενος άγιος προφήτης Ιωήλ - στην προφητεία της Εκκλησίας, ως χάρισμα
που έχει ο κάθε βαπτισμένος και χρισμένος πιστός, ώστε να ακροάται τον λόγο του
Θεού, να μπορεί να κηρύσσει αυτόν τον λόγο, όταν του αναθέτει κάτι τέτοιο
η Εκκλησία, να μετέχει στα μυστήρια, να μετέχει στην οργάνωση και διοίκηση της Εκκλησίας.
Θα πρέπει κάποτε ίσως να συνειδητοποιήσουμε οι πιστοί της Εκκλησίας το μεγαλείο
και το ύψος που μας έδωσε η χάρη του Θεού: να είμαστε μέλη Χριστού και έμπλεοι του
Πνεύματός Του. Αρκεί βεβαίως να αγωνιζόμαστε σαν τον προφήτη Ιωήλ στη βασική προϋπόθεση
που έχει αυτή η δωρεά, για να μπορεί κανείς να τη διακρατεί: την κάθαρση της καρδίας
από τους μολυσμούς της αμαρτίας. «Των μολυσμών προκαθαρθείς της καρδίας, δοχείον
ώφθης καθαρόν θεορρήμον, του Παναγίου Πνεύματος». Δηλαδή: Καθάρισες πρώτα
τον εαυτό σου από τους μολυσμούς της καρδιάς, κι έτσι φάνηκες, θεορρήμον προφήτη,
καθαρό δοχείο του Παναγίου Πνεύματος. Κι είναι ευνόητο και γνωστό: ο απόλυτα καθαρός
από κάθε αμαρτία Θεός αναπαύεται μόνον στην καρδιά που παλεύει για την αντίστοιχη
καθαρότητά της. Γι’ αυτό και θα τονίσει ο υμνογράφος ότι όσοι ακολουθούμε
τις διδαχές του προφήτη Ιωήλ με όλη την καρδιά και τη διάνοιά μας, εκζητούμε τον
Θεό με δάκρυα και προσευχές, (με τα οποία καθαρίζεται βεβαίως η καρδιά). «Οι
ταις σαις διδαχαίς ακολουθήσαντες, εξ όλης καρδίας και διανοίας, εν κλαυθμώ τε και
δεήσεσι, τον Θεόν εκζητούμεν αξιάγαστε».
