«Οι δαίμονες θα απομακρυνθούν από κοντά σου
σύντομα, επειδή δεν θέλουν οι ανόσιοι να σε βλέπουν να στεφανώνεσαι πολεμώντας
εναντίον τους με την προσευχή. Επί πλέον, θα φύγουν και επειδή τους μαστιγώνει
η προσευχή σαν φωτιά» (λόγ. κη΄, 61).
Η προσευχή
θεωρείται ότι είναι το σπουδαιότερο όπλο του πιστού κατά του Πονηρού Διαβόλου, αφού αποτελεί την
καταφυγή σ’ Εκείνον που η χάρη Του τον κατανικά και τον διαλύει: Τον Κύριο
Ιησού Χριστό. Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει πνευματική ζωή, δεν μπορεί να
ορθοποδήσει κανείς σ’ αυτήν και να προκόψει, αν η προσευχή δεν έχει σφραγίσει
την ύπαρξή του κι αν η προσευχή δεν έχει γίνει συστατικό της ζωής του,
πραγματικά θέμα ζωής ή θανάτου γι’ αυτόν. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μέγας Πατέρας
Γρηγόριος ο Θεολόγος επισημαίνει ότι «μνημονευτέον
του Θεού μάλλον ή αναπνευστέον» - πρέπει να μνημονεύει κανείς τον Θεό
περισσότερο και απ’ όσο αναπνέει. Βγάλε δηλαδή την προσευχή από τη ζωή σου, και
τότε θα πεθάνεις. Θα πεθάνεις πνευματικά, γιατί θα αποκοπείς από Εκείνον που
είναι η Ζωή.
Ο όσιος
Ιωάννης κινείται σ’ αυτό το μήκος κύματος: «Προσευχή
είναι συνουσία και ένωση του ανθρώπου με τον Θεό», σημειώνει. Κι είναι αυτή
που «διατηρεί τον κόσμο, συμφιλιώνει με
τον Θεό, γεννά τα δάκρυα, συγχωρεί τα αμαρτήματα, σώζει από τους πειρασμούς,
προστατεύει από τις θλίψεις… τρέφει την ψυχή, φωτίζει τον νου…» (1). Αρκεί να είναι αληθινή προσευχή. Γιατί
προσευχή για παράδειγμα έκανε και ο Φαρισαίος της γνωστής παραβολής, αλλά
κατακρίθηκε μέσω αυτής. Κι αληθινή είναι όταν βεβαίως αναφέρεται κανείς στον
αληθινό Θεό, Αυτόν που φανέρωσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αλλά και την επιτελεί
με την πρέπουσα στάση: «με υφασμένο τον
χιτώνα της ψυχής με το νήμα της αμνησικακίας. Ειδεμή τίποτε δεν πρόκειται να
ωφεληθείς από την προσευχή» (4).
Οι
δαίμονες, λέει ο όσιος, ξέρουν τη δύναμη του όπλου αυτού στα χέρια του πιστού
χριστιανού, γι’ αυτό και την τρέμουν. Και
την ξέρουν, αφενός γιατί βλέπουν τα στεφάνια που αποκτούν οι χριστιανοί από τον
πόλεμο που κάνουν εναντίον τους – μαθαίνει τελικώς να προσεύχεται ο χριστιανός
από την εναντίωση των δαιμόνων – αφετέρου γιατί υφίστανται την οδύνη που
προκαλεί το όπλο της προσευχής πάνω «στο πετσί τους»! Η προσευχή μαστιγώνει και
καίει τον διάβολο! Μαστίγιο και φωτιά: η τεράστια δύναμη κατά των δαιμόνων στα
χέρια των πιστών, που οι πολλοί δυστυχώς την αγνοούν, γιατί βαριούνται και
παρασύρονται από τις παγίδες του Πονηρού. Ο άγιος το έχει ξαναπεί με ιδιαίτερη
ένταση: «Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους»
- με το όνομα του Ιησού να μαστιγώνεις τους εχθρούς δαίμονες! «Διότι δεν υπάρχει ούτε στον ουρανό ούτε στη
γη ισχυρότερο όπλο» (λόγ. κ΄ 6). Αρκεί να νιώθεις την ενότητά σου μ’
Εκείνον, αφού είσαι μέλος Του, που θα πει «η
μνήμη Του να έχει κολλήσει με την αναπνοή σου» (λόγ. κζ΄ 26).
