Δεν υπάρχει αναμαρτησία
ανθρωπίνως. Μόνον ο Κύριος ως Θεός και άνθρωπος είναι ο απολύτως αναμάρτητος.
Όλοι οι άνθρωποι λίγο ή πολύ αμαρτάνουμε, γιατί έστω στο βάθος της ψυχής μας κάποια
στιγμή μπορεί να ξεφύγουμε από την άγια εντολή Του, της αγάπης, και να βρεθούμε
στο χάος της ορφάνιας από την παρουσία Του. Γι’ αυτό και η αγιότητα βρίσκεται
στον αγώνα της μετανοίας. Όταν ο πιστός νιώσει ότι ξέπεσε από την αγάπη, πιάνει
τον οδυρμό των δακρύων, για να επανέλθει και πάλι στη χάρη της εντολής. Η
μετάνοια έτσι είναι ο μονόδρομος της πνευματικής ζωής.
