Πρέπει να σκεφτούμε ότι
ίσως στην περίοδο που βρισκόμαστε με την έξαρση της πανδημίας - η οποία ολοένα
και περισσότερο δείχνει τα δόντια της λόγω κυρίως ακατανόητης αντίδρασης πολλών
να εμπιστευτούν την ιατρική κοινότητα - η σημαντικότερη και πιο επίκαιρη εορτή
είναι αυτή των αγίων ταξιαρχών: η ανάμνηση του «πρόσχωμεν»-ας προσέξουμε και
του «στώμεν καλώς» από τον αρχιστράτηγο
Μιχαήλ προς τις λοιπές τάξεις των αγγέλων, προκειμένου να μην οδηγηθούν στην
κατρακύλα του εωσφόρου και όσων τον ακολούθησαν. Γιατί; Διότι όπως εκείνος, σ’
έναν χρόνο απροσδιόριστο σε μας, κάλεσε τις κτιστές πνευματικές δυνάμεις των
αγγέλων που τότε βρίσκονταν σε κατάσταση τρεπτότητας να παραμείνουν ενωμένοι με
τον Δημιουργό τους και μεταξύ τους, να μείνουν δηλαδή σταθεροί στην υπακοή προς
τον Πατέρα τους Θεό με ένα θέλημα στη ζωή τους: το θέλημα Εκείνου, έτσι και τώρα
με τη συγκεκριμένη εορτή τους∙ καλούν και εμάς να προσέχουμε και να στεκόμαστε
ορθά στην πίστη, δηλαδή να παραμένουμε ενωμένοι με τον Κύριο και Θεό μας Ιησού
Χριστό, αγωνιζόμενοι τον κατεξοχήν υπερέχοντα όλων αγώνα υπακοής στο άγιο
θέλημά Του και τις άγιες εντολές Του. (Γιατί αυτό δεν συνιστά το μεγαλύτερο και
σημαντικότερο πρόβλημα γενικώς στην ιστορία της ανθρωπότητας; Ο αγώνας μεταξύ
της υπακοής στο εγώ και το προσωπικό μας θέλημα και της υπακοής στο θέλημα
Κυρίου του Θεού μας. Αναλόγως προς τα πού κλίνει η διάθεσή μας και το πνεύμα
μας εισπράττουμε τα αντίστοιχα: η υπακοή στον Θεό οδηγεί στην ευλογημένη παρουσία
της χάρης Του στην ύπαρξή μας και τη γαλήνη στην ψυχή μας, ενώ η υπακοή στο
δικό μας εγωιστικό θέλημα οδηγεί στην καταβαράθρωση της προσωπικότητάς μας και
στην κόλαση του άγχους, της θλίψης, της στενοχώριας και της αδιάκοπης ταραχής).
Και πώς σχετίζονται τα
παραπάνω με την πανδημία; Μα ακριβώς διότι και η εμφάνισή της έχει ως αιτία τον
πεσμένο στην αμαρτία κόσμο μας, κυρίως όμως η διαιώνισή της οφείλεται στη
συνεχιζόμενη αμαρτωλή ταραγμένη ζωή μας που δεν υπακούει πουθενά αλλού πέρα από
τον εαυτό μας – ας σκεφτούμε πόσο γρήγορα θα είχαμε ξεφύγει από τον
καταστροφικό ιό αν όλοι είχαμε τη διάθεση συμμόρφωσης προς τα υγειονομικά
μέτρα! Ο ιός θα ήταν ήδη ένα παρελθόν. Τώρα όμως, με τη διαρκή αμφισβήτηση και
την ανυπακοή πολλών προς όλους και όλα ο ιός έχει καταστεί σχεδόν παντοδύναμος
και ανίκητος. Το επισημαίνουν διαρκώς οι ειδικοί ιατροί, καλεί προς υπακοή των
μέτρων η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, κυρίως δε για
έναν χριστιανό: το συστήνει ισχυρά και παρακαλεί πατρικά η ίδια η Σύνοδος της
Εκκλησίας μας, κάτι που γίνεται αντίστοιχα και από όλες τις Εκκλησίες και τα
Πατριαρχεία όπου γης.
Και πώς γίνεται να
υπάρχουν χριστιανοί που θέλουν να ανήκουν στην Εκκλησία και να λειτουργούν και
να συμπεριφέρονται αντίθετα προς αυτά που οι υπεύθυνοι ποιμένες της
υποδεικνύουν; Γίνεται, γιατί τελικώς ο καθένας θεωρεί ότι ως μέλος
υπέρκειται(!) του σώματος, η Εκκλησία ως σώμα πρέπει να υπακούει σ’ εκείνον(!)
που είναι μέρος και μέλος, άρα στην πραγματικότητα δεν είναι χριστιανός και ας
διατείνεται όσο θέλει για κάτι τέτοιο. Και λοιπόν; Τι θα γίνει με την Εκκλησία
και τους χριστιανούς; - αυτούς έχουμε υπ’όψιν μας. Ασφαλώς το αυτονόητο: να
υπακούσουμε όλοι σε ό,τι εκείνη εν σοφία μάς υποδεικνύει και μας προτρέπει. Το
«πρόσχωμεν» και το «στώμεν καλώς» του αρχαγγέλου Μιχαήλ τα λέει σε κάθε εποχή η
Εκκλησία μας εν συνόδω, τα λέει και σήμερα, συνεπώς ο δρόμος για τον χριστιανό,
αν θέλει να είναι χριστιανός, είναι μονόδρομος, προκειμένου να παραμένει
ενωμένος με τον Θεό, με τους αγγέλους, με τους αγίους και με τους συνανθρώπους
του.
Τι κρίμα πάντως να
διαπιστώνει κανείς ανάγλυφα και στην εποχή μας αυτό που έλεγε ο όσιος μέγας
Αρσένιος και που μνημόνευε διαρκώς και ο μέγας Γέρων όσιος Σωφρόνιος ο
Αθωνίτης: «στον ουρανό όλοι οι άγγελοι και όλοι οι άγιοι ένα θέλημα έχουν: το
θέλημα του Θεού. Στη γη και τον κόσμο τούτο όλοι έχουν διαφορετικό θέλημα.
Γιατί ο καθένας υπακούει μόνον στον εαυτό του»! Και τι τραγικό από την άλλη! Να
διαπιστώνουμε πόσο ψεύτικα προσευχόμαστε! Να ζητάμε καθημερινά από τον Θεό «να
γίνεται το θέλημά Του ως εν ουρανώ και επί της γης» και την ίδια ώρα και στιγμή
να έχουμε επιλέξει ακριβώς το αντίθετο!
