Η έλλειψη της χαράς, η
θλίψη και η στενοχώρια αποτελούν διαχρονικά το τίμημα της ανυπακοής του
ανθρώπου στο άγιο θέλημα του Θεού. «Για κάθε άνθρωπο που πράττει το κακό
επιφυλάσσεται θλίψη και στενοχώρια», σημειώνει ο απόστολος Παύλος (Ρωμ. 2,9).
Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με την προοπτική της χαράς, αν έμενε
βέβαια – που δεν έμεινε - συνδεδεμένος με την πηγή αυτής, δηλαδή τον Δημιουργό
του. Μη ξεχνάμε ότι ο Θεός είναι η Χαρά, γιατί είναι η Αγάπη. Όπου Αγάπη εκεί
και Χαρά, συνεπώς διαγραφή του Θεού ως επιλογή ανυπακοής προς Αυτόν σημαίνει
διαγραφή και της Αγάπης και της Χαράς.
Τα πράγματα όμως
μπορούν εύκολα να αλλάξουν, ιδίως μετά τον ερχομό του Χριστού που επανένωσε τον
άνθρωπο και πάλι με τον Θεό. Αρκεί δηλαδή ο άνθρωπος να πιστέψει πια στον Χριστό,
να μπει, βαπτισμένος και χρισμένος στην Εκκλησία ως μέλος Εκείνου, στην πορεία
εφαρμογής των αγίων Του εντολών, οπότε κατά φυσικό και «μαθηματικό» τρόπο θα
δει και τη χαρά (την αληθινή και καρδιακή εννοείται) να ανατέλλει στην ύπαρξή
του μαζί με την αγάπη. Ήδη από τα πρώτα κεφάλαια της Γενέσεως, του πρώτου
βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης, ακούμε ως προαναγγελία ακριβώς της αλήθειας αυτής
τον λόγο του Θεού στον απελπισμένο Κάιν που σκότωσε τον αδελφό του:
«Σκυθρώπιασες, γιατί σκότωσες τον αδελφό σου. Κάνε το καλό και θα ξαναβρείς τη
χαρά». Κι ο προφητάναξ Δαυίδ μάς το υπενθυμίζει καθημερινά στον
ψαλμό του (102): «Ο Θεός σε γεμίζει μ’ όσα αγαθά επιθύμησες, ώστε η νιότη σου
ν’ ανανεώνεται καθώς του αετού».
Η αμαρτία μάς παλιώνει
και μας κάνει δυστυχισμένους. Η μετάνοια ως επιστροφή στον Θεό και «γέμισμα»
της θέλησής μας με ό,τι είναι αγαθό του Θεού, μάς φέρνει και πάλι εκεί που ρέει
η Χαρά Του και χαρά δική μας. Το παράδειγμα του ασώτου, που γυρίζοντας στο
σπίτι του Πατέρα μετά τις ασωτίες του γίνεται μέτοχος στο μεγαλύτερο πανηγύρι
που δεν μπορούσε να φανταστεί, μας το λέει ξεκάθαρα. Χαρά και Χριστός, Χαρά και
Εκκλησία συνεπώς, πάνε πάντοτε μαζί. Η απέραντη θλίψη του σημερινού κόσμου,
είτε μη χριστιανικού είτε (δυστυχώς) και «χριστιανικού», δεν οφείλεται στο
γεγονός της απομάκρυνσης από τον Θεό; «Κάνε λοιπόν το καλό και θα ξαναβρείς την
ηρεμία και τη χαρά».
