Η
Εκκλησία μας σήμερα, με την πρωτοχρονιά που εορτάζει, υπενθυμίζοντάς μας και την έναρξη της δημόσιας δράσης του Κυρίου,
με το κήρυγμά Του στη συναγωγή της ιδιαίτερης πατρίδας Του Ναζαρέτ,
όπου μεταξύ των άλλων αποκαλύπτει για τον εαυτό Του ότι ήλθε
«κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν», να κηρύξει δηλαδή την έναρξη μίας καινούργιας εποχής, δεκτής και ευάρεστης στον Θεό, η Εκκλησία μας
λοιπόν μας φέρνει σε ισορροπία, διότι μας προτείνει αυτό
που συνιστά το αιώνιο θέλημα του Θεού: πάνω από όλα να θέτουμε
ακριβώς Εκείνον και τον λόγο Του. Μας ανοίγει και πάλι τα
μάτια, σε μία εποχή σύγχυσης και θόλωσης της διάνοιας,
για να συνειδητοποιούμε ότι στη ζωή βρισκόμαστε κατά χάριν Θεού,
ότι Εκείνος παρατείνει τον χρόνο της διαμονής μας σ’ αυτόν,
ως «καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία
θέμενος», προκειμένου να ζούμε κατά το θέλημά Του.
Με
άλλα λόγια, η Εκκλησία μάς υπενθυμίζει ότι ο χρόνος αποτελεί
δωρεά του Θεού, όχι για να τη σπαταλάμε σε ανοησίες και
αμαρτίες, αλλά να την αξιοποιούμε προς ανοδική πορεία πάντοτε
προς Αυτόν, δηλαδή σε πορεία αγάπης προς τον συνάνθρωπο.
Και τότε, μας λέει, θα δούμε ό,τι υποσχέθηκε ο Κύριος: την ώρα που θα θέτουμε αυτό το θέλημά Του ως βάση της ζωής μας,
την ίδια ώρα θα ενεργοποιούνται και οι δυνάμεις Εκείνου,
προς υπέρβαση αφενός των όποιων προβλημάτων μας, προς αποκατάσταση αφετέρου και όλης της δημιουργίας. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και αρκετά χρόνια, το
Οικουμενικό μας Πατριαρχείο έχει προβάλει την αρχή του εκκλησιαστικού έτους ως ημέρα
προστασίας του περιβάλλοντος. Και εύλογα: το θέλημα του Θεού, όπως είπαμε, βιούμενο από τον
«βασιλιά» της κτίσεως, τον άνθρωπο, έχει άμεση αντανάκλαση και σε όλη τη φύση και σε όλη τη δημιουργία.
Το έχουν επισημάνει πολλοί: η λύση στη σημερινή
οικονομική κρίση, που μας την επισείουν ως «μορμολυκείον» αδιάκοπα ενώπιόν μας οι ιθύνοντες
και τα Μ.Μ.Ε., θα έλθει, μόλις αρχίσουμε να ζούμε ως πραγματικοί
άνθρωποι, με βάση τον νόμο του Θεού. Με απλά λόγια, η κρίση είναι κατ’
ουσίαν πνευματική.
