Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ



οὐ γάρ οἱ ἀκροαταί τοῦ νόμου δίκαιοι παρά τῷ Θεῷ, ἀλλ᾽ οἱ ποιηταί τοῦ νόμου δικαιωθήσονται᾽ (Ρωμ. 2, 13)
Ο Θεός δικαιώνει τόν νθρωπο, λέει ὁ ἀπόστολος,  μέ βάση τήν τήρηση τονόμου Του, τοῦ ἁγίου θελήματός Του δηλαδή, καί χι μέ βάση τά ξωτερικά πίγεια στοιχεα του. Δικαίωση πό τόν Θεό μέ τά χαρακτηριστικά τς καταγωγς, τς φυλς καί τν ξωτερικν καλν ργων διεκδικοσαν καί πίστευαν οἱ ᾽Ιουδαοι τς ποχς τοΧριστοῦ, μέ ποτέλεσμα νά κάνουν τόν Θεό θνικιστή καί δικο, (ἄς θυμηθομε καί τό νηλεές μαστίγωμα τς διαστροφς ατς πό τόν γνωστο συγγραφέα τοπροφητικοβιβλίου τοῦ ᾽Ιωνᾶ ἀκριβς στό πρόσωπο τοῦ ἐθνικιστπροφήτη),  γιατό καί δέχτηκαν τά σκληρά οαί᾽ ἀπό Εκενον πως καί τή σκληρή καταδίκη τους πό τούς ποστόλους, ἰδίως δέ πό τόν πόστολο Παλο. Δικαίωση μως κατά τόν Κύριο καί τό κήρυγμα συνεπς τν ποστόλων σημαίνει τόν συντονισμό τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, δηλαδή τή βίωση τς χάρης Του, τήν ποία χορηγεσέ κάθε νθρωπο πού ρχίζει νά ασθάνεται τι ἡ ἀληθινή ζωή δέν βρίσκεται στίς προσφορές καί τίς γοητεες τοκόσμου τούτου, τοερισκομένου χρι καιροστά χέρια τοῦ ῾κοσμοκράτορος διαβόλου᾽, ἀλλ᾽ ὅπου πάρχει Θεός: στό γιο θέλημα καί τίς ντολές Του. ῎Ετσι δικαίωση τοῦ ἀνθρώπου ρχίζει πό τή στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος  μ ε τ α ν ο ε , μέ πιστροφή τς καρδις του πρός τόν Κύριο καί λης τς πάρξεώς του. Εθύς ς καρδιά τοῦ ἀνθρώπου ρχίζει νά κτυπμέ γάπη πρός τό θέλημα τοΘεοῦ, ἀμέσως ρχίζει καί τό γεγονός τς δικαίωσής του, δεγμα τι φενός δικαίωση δέν χει τέλος φοῦ ἡ πορεία τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό δέν χει ριο, ἀφετέρου δικαίωση ατή δέν χει χαρακτήρα προσωποληψίας φοῦ ὁ Θεός γκαλιάζει ν γάπκάθε νθρωπο νεξάρτητα πό κάθε γκόσμιο προσδιορισμό του.