Η
πορεία του πιστού πάνω στις εντολές του Χριστού συνιστά αξίωμα της
χριστιανικής ζωής, διότι ακριβώς πρόκειται περί εντολών του Χριστού, του ίδιου
του Θεού δηλαδή. Δεν ανήκει επομένως στην επιλογή ενός χριστιανού να τηρήσει ή
όχι τις εντολές Εκείνου, εφόσον θέλει να είναι χριστιανός. Είναι ο μονόδρομος
της ζωής του, που τον κάνει πράγματι να είναι αληθινά μαζί με τον Χριστό. Ο
Ίδιος ήταν απολύτως σαφής: «Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε».
«Ο μη αγαπών με του λόγους μου ου τηρεί». Και οι εντολές Του, όλοι
γνωρίζουμε, συγκεφαλαιώνονται σ’ αυτό που διασώζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Αύτη
εστίν η εντολή Αυτού, ίνα πιστεύσωμεν τω ονόματι του Υιού Αυτού και αγαπώμεν
αλλήλους». Πίστη και αγάπη: ο δρόμος του χριστιανού, ο δρόμος της
αγιότητας. Ο άγιος υμνογράφος Θεοφάνης αυτό μας θυμίζει για τον όσιο
Ξενοφώντα και τη συνοδεία του: πορεύτηκαν πάνω στην πίστη και την αγάπη, που
φανερωνόταν κυρίως με την ελεημοσύνη τους. «Λάμπων αξιώμασι ψυχής,
ελεημοσύνη και πίστει σαυτόν ελάμπρυνας» (Λάμποντας, λάμπρυνες τον εαυτό
σου από τα αξιώματα της ψυχής, την ελεημοσύνη και την πίστη). Η φράση «αξιώμασι
ψυχής» δεν πρέπει να παρέλθει ασχολίαστη. Ο υμνογράφος εδώ μας αποκαλύπτει
ότι τηρώντας κανείς την πίστη και την ελεημοσύνη, δηλαδή την αγάπη, αποκτά
αξιώματα, γίνεται αξιωματούχος. Η πίστη και η ελεημοσύνη είναι, μας λέει, τα
πραγματικά αξιώματα του ανθρώπου: ό,τι συνιστά την τιμή, την υπόληψη και την αξία του. Όχι αυτά που θαυμάζουν οι πολλοί, τα επίγεια
και κοσμικά αξιώματα, αλλά τα ψυχικά και πνευματικά, συνεπώς αυτά που μπορεί να
αποκτήσει ο οποιοσδήποτε, αρκεί να θελήσει και να προσπαθήσει.
