ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ;
Ίσως δεν πρέπει να σπεύδουμε να διαλαλούμε εύκολα τη χαρά
και τη δοξολογική διάθεσή μας για την Ανάσταση του Χριστού! Όχι γιατί βεβαίως
δεν της πρέπει «πᾶσα δόξα, τιμή καί
προσκύνησις», αφού με την Ανάσταση του Κυρίου πατήθηκε ο μεγαλύτερος και
έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος - το «Χριστός Ἀνέστη» συνιστά δικαίως
τον νικητήριο παιάνα της Εκκλησίας, τόσο που χωρίς την Ανάσταση «ματαία ἡ πίστις ἡμῶν» κατά τον απόστολο.
Αλλά για την προϋπόθεση που θέτει η ίδια η Εκκλησία,
προκειμένου να ψάλλουμε το «Χριστός Ἀνέστη». Κι η προϋπόθεση αυτή είναι η εκ
καρδίας συγχώρηση των πάντων, έστω και των θεωρουμένων εχθρών μας. Ο
εκκλησιαστικός υμνογράφος δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής στο δοξαστικό των
Αίνων της Πασχαλινής ακολουθίας: «Συγχωρήσωμεν
πάντα τῇ Ἀναστάσει, καί οὕτω βοήσωμεν: Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν». Για να
φωνάξουμε δυνατά ότι αναστήθηκε ο Χριστός, πρέπει να συγχωρήσουμε τους πάντες
και τα πάντα, ακριβώς λόγω της Αναστάσεως. Κι η αιτία; «Συγγνώμη ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε»! Που σημαίνει: αν δεν έχουμε
αναστηθεί πνευματικά με την αγάπη που δίνει στον βαπτισμένο χριστιανό ο ίδιος ο
Κύριος, αν δεν βρισκόμαστε δηλαδή στην ίδια φορά αγάπης και συγγνώμης με τον
Ίδιο, δεν μπορούμε να νιώσουμε τη χαρά της Αναστάσεως, συνεπώς και να Την
δοξολογήσουμε αληθινά.
Πρόκειται για «επικίνδυνη» αλήθεια! Παραπέμπει ακριβώς
πάνω στον Σταυρό του Κυρίου: «πάντες ἄφες
αὐτοῖς˙ οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» - μόνον ένας σταυρωμένος μπορεί να
αγαπήσει και να συγχωρήσει σωστά. Θυμόμαστε αυτό που έλεγε ο μεγάλος σύγχρονος
άγιος της Εκκλησίας μας, όσιος Σιλουανός του Άθω: το να προσεύχεται κανείς (:εννοείται
αληθινά και πραγματικά με αγάπη Χριστού) για τον άλλον, και μάλιστα τον θεωρούμενο
εχθρό, είναι σαν να δίνει το αίμα του γι’ αυτόν. Η αληθινή συγγνώμη που πηγάζει
από την καρδιά συνιστά ένα είδος μαρτυρίου! Δεν είναι τυχαίο ότι ο απόστολος
Παύλος την πίστη στον Χριστό την θεωρεί ως συσταύρωση με Εκείνον. Για να πει τι
ακριβώς ζει, ότι δηλαδή ζει με πίστη στον Χριστό ευρισκόμενος μέσα στην άπειρη αγάπη
Του ομολογεί: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι!»
Μήπως λοιπόν, αν κρατάμε οποιαδήποτε κακία στον συνάνθρωπό μας ή αν έχουμε βαριά καρδιά απέναντί του, είμαστε υποκριτές λέγοντας «Χριστός Ἀνέστη»; Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι ιδεολογική πρόταση, αλλά βίωμα της Εκκλησίας.
