Στ’ απομεσήμερου το γέρμα μες σε κρυστάλλινα νερά
ένα ξωκλήσι πάλλευκο "Φως ιλαρόν" υμνολογεί
με στεναγμούς αλάλητους στον Κύριο της δόξης.
Κι από κοντά σεμνά μα διόλου και δειλά
τ' ολόγιομο φεγγάρι ονειρεμένης Δύσης
φρουρός ακοίμητος κρατεί το απαλό το "ίσο"
μήπως φωνές αλλόκοτες άδειων και άγριων
καρδιών
σχίσουν την αρμονία και γρατσουνίσουν την ομορφιά.
