Μορφωμένος
ο άγιος Σεβαστιανός και κάτοχος υψηλής θέσεως ως συγκλητικός, αξιοποίησε κατά τρόπο
θεάρεστο τη θέση και τη μόρφωσή του: μάζεψε γύρω του ανθρώπους,
«στρατόν σεπτόν», κατά τον ύμνο της ακολουθίας του, που τους κατηχούσε
και τους καθοδηγούσε στην ευσέβεια της πίστεως. "Δημιούργησες κοντά σου ιερό στρατό,
μάρτυς αήττητε, που ήταν οχυρωμένος με
τα όπλα της θείας πίστεως". Θυμίζει τον ίδιας περίπου εποχής άγιο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, ο οποίος και εκείνος
εκμεταλλευόμενος τη σπουδαία θέση του στο στράτευμα, γινόταν
πόλος έλξης για να φέρει σε επαφή τους καλοπροαίρετους ανθρώπους στον Σωτήρα Χριστό.
Και γίνεται και ο Σεβαστιανός διαχρονικό παράδειγμα, διδάσκοντας και εμάς ως προς το συγκεκριμένο σημείο: εκεί που βρισκόμαστε δηλαδή, στο όποιο πόστο
που μας έχει τάξει ο Κύριος, ιδίως όμως μέσα στην οικογένειά
μας και στον άμεσο κοινωνικό μας περίγυρο, να γινόμαστε
δείκτες πορείας των συνανθρώπων μας, φανερώνοντας τον Ιησού
Χριστό. Πώς; Μόνο με τα λόγια μας;
Ο υμνογράφος δίνει την απάντηση από τη ζωή του αγίου: «Τω βίω τω φαιδρώ συναστράπτοντα έχων τον λόγον, ιερώς εφελκύσω αγέλας πιστών προς ευσέβειαν». (Έχοντας τον λόγο σου
να αστράφτει μαζί με τον άγιο βίο σου, τράβηξες κατά τρόπο
ιερό πλήθος πιστών προς την αληθινή πίστη). Τα λόγια μας
όταν συνδυάζονται με την αγία ζωή μας γίνονται ο μεγαλύτερος μαγνήτης που τραβάει
τους ανθρώπους στον Χριστό. Κι αυτό συνιστά ταυτοχρόνως
και τον έλεγχό μας: αν τόσοι άνθρωποι σήμερα έχουν απομακρυνθεί
από την πίστη του Χριστού, στο μεγαλύτερο ποσοστό η ευθύνη
υπάρχει σε εμάς τους θεωρουμένους χριστιανούς. Αν ήμασταν
πιο συνεπείς στην πίστη μας, η ίδια η ζωή μας θα τους έπειθε
και θα τους έκανε να βρίσκουν πιο εύκολα τον δρόμο για τον Θεό μας.