Ο άγιος υμνογράφος Θεοφάνης δεν παύει να εξυμνεί τη διάθεση υπακοής του
οσίου Θεοδώρου, υπακοής βεβαίως στον Πνευματικό του πατέρα όσιο Παχώμιο τον μεγάλο, στην πραγματικότητα όμως υπακοής στον ίδιο τον Κύριο. Το αγωνιστικό φρόνημά του προκειμένου να τηρεί το θέλημα του Θεού ήταν
εξαιρετικό, τόσο που ο υμνογράφος μας τον χαρακτηρίζει ως
μάρτυρα. Πολλές φορές έχει ειπωθεί ότι μάρτυρας δεν είναι
μόνον αυτός που σε εποχή διωγμών δίνει τη ζωή του, αλλά
και σε κάθε εποχή που αγωνίζεται μέχρι θανάτου κατά της αμαρτίας εσωτερικά στη συνείδησή
του. "Έγινες δυνατός μάρτυρας, γιατί
αντιστεκόσουν μέχρι αιμάτων προς την αμαρτία, θεόφρον Θεόδωρε"(῾Μάρτυς γεγονώς στερρός προς αμαρτίας μέχρις αιμάτων ανθιστάμενος,
θεόφρον Θεόδωρε᾽) (ωδή η´).
Κι εκείνο που για τον άγιο Θεοφάνη υπήρξε καθοριστιστικό στοιχείο
για το μαρτυρικό φρόνημα κατά της αμαρτίας του οσίου Θεοδώρου ήταν και η αγάπη του
για τη μελέτη του νόμου Θεού. Ο όσιος διατηρούσε την ψυχική
του καθαρότητα, γιατί οι έννοιες του λόγου Θεού ήταν αυτές
που κυριαρχούσαν μέσα στην ψυχή του από την αδιάκοπη
μελέτη του. "Μελετώντας τον αγνότατο νόμο του Θεού με επιμέλεια,
Πάτερ, έγινες όλος αγνός και καθαρός" (῾Μελετών τον νόμον εμμελώς, Πάτερ, τον αγνότατον, όλος αγνός και καθαρός γεγένησαι᾽)
(ωδή α´). Είναι καίρια αλήθεια της πίστεως:
κανείς δεν μπορεί να ορθοποδεί στην πνευματική ζωή και να αντιστρατεύεται
προς την αμαρτία, αν δεν έχει καθημερινή έγνοια του τη μελέτη
του λόγου Θεού. Όσο κανείς έχει στη σκέψη και την καρδιά
του τον λόγο του Θεού, τόσο και καθαρίζεται από επήρειες
δαιμονικές και ψεκτών παθών.