Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ


Ἡ μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος ἀποτελεῖ βασικό σύμπτωμα τῆς ἀθεΐας τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἔχασε τή ζωντανή σχέση του μέ τόν Θεό καί γι᾽ αὐτό ἀδυνατεῖ νά δεῖ καί τή φύση ὡς ἀδελφή του, μέ τήν ὁποία ἔχει κοινή πορεία καί κοινή ἐξάρτηση. Διότι ἄν ὁ ἄνθρωπος ζοῦσε ἀληθινά τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ στή ζωή του, τότε θά ἄνοιγαν τά μάτια του γιά νά δεῖ ὅτι ῾τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς᾽(Α´ Κορ. 10, 26), ἄρα καί ἡ μόνη στάση του ἀπέναντί της εἶναι ὁ σεβασμός καί ἡ λελογισμένη χρήση της. ᾽Ιδιαιτέρως στή χριστιανική πίστη καλλιεργεῖται ἡ ἀντίληψη αὐτή, κατά τήν ὁποία ἡ φύση δέν ἀνήκει στόν ἄνθρωπο, γιά νά τήν κάνει ὅ,τι θέλει, ἀλλά ἀνήκει στόν Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔταξε τόν ἄνθρωπο διαχειριστή αὐτῆς κατά τό θέλημα τό δικό Του. Μ᾽ αὐτόν τρόπο, τῆς διαχείρισης, ἑρμηνεύει ἡ ᾽Εκκλησία μας τό ῾κατακυριεύσατε τῆς φύσεως᾽ πού λέει ἡ ῾Αγία Γραφή (βλ. Γεν. 1, 26-28) καί ὄχι μέ τήν ἔννοια τῆς ἀνεξέλεγκτης κυριαρχίας, ὅπως διαστρεβλωμένα θεωρήθηκε τά νεώτερα χρόνια. Καί χρειάζεται νά τονίζεται ἡ ὀρθή ἑρμηνεία, διότι ἐξ ἀφορμῆς τῆς μολύνσεως τῆς φύσεως οἱ ἐχθροί τῆς ᾽Εκκλησίας παίρνουν θάρρος γιά νά κατηγοροῦν τή χριστιανική πίστη ὡς ὑπαίτια τάχα τῆς μολύνσεως αὐτῆς, ἀφοῦ τολμοῦν νά ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ πίστη αὐτή ἄνοιξε τόν δρόμο τῆς καταστροφῆς τῆς φύσεως μέ τήν ἐλευθερία πού ἔδωσε στόν ἄνθρωπο νά τήν κατακυριεύσει. Μά, ὅπως εἴπαμε, ἡ ῾κατακυρίευσις᾽ νοεῖται πάντοτε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἐν ὑπακοῇ σ᾽ ᾽Εκεῖνον, ἄρα νοεῖται ὡς διαχείριση τῆς φύσεως, γιά τήν ὁποία θά δώσει τελικῶς λόγο ὁ ἄνθρωπος στόν Κύριο αὐτῆς καί τοῦ ἴδιου, τόν αἰώνιο Τριαδικό Θεό.