Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2017

ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ (27)

 
«Μοιάζουν οι μεν ευλογημένες και όσιες αρετές με την κλίμακα του Ιακώβ, οι δε ανόσιες κακίες με την αλυσίδα που έπεσε από τα χέρια του κορυφαίου Αποστόλου Πέτρου (πρβλ. Πράξ. ιβ΄ 7). Διότι οι μεν πρώτες, καθώς η μία οδηγεί στην άλλη, ανεβάζουν στον ουρανό εκείνον που το επιθυμεί. Ενώ οι άλλες, οι κακίες, έχουν τη συνήθεια να γεννούν η μία την άλλη και να συσφίγγονται μεταξύ τους» (λόγ. θ΄ 1).
Με άμεσο και εποπτικό τρόπο ο όσιος, χρησιμοποιώντας εικόνες από περιστατικά της Αγίας Γραφής, Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, σου τονίζει μία κεντρική αλήθεια της πνευματικής ζωής: τα πάντα σ’ αυτήν είναι ενοποιημένα – το ένα παραπέμπει στο άλλο· το ένα γεννά το άλλο! Που σημαίνει: αγωνίζεσαι στην απόκτηση μίας αρετής; Θα δεις ότι η αρετή αυτή σε παίρνει από το χέρι και σε πάει και σε άλλη, κι ακόμη σε άλλη. Το ίδιο και αντίστροφα: πήρες τον κατήφορο; Μην περιμένεις καμία… μαγική στάση! Η μία πτώση θα ακολουθεί την άλλη χωρίς σταματημό.
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε έναν ή σε κάποιους μόνον ανθρώπους. Συμβαίνει σε όλους μας. Είναι τέτοια η φύση της ανθρώπινης ύπαρξης, που δεν υπάρχουν στεγανά σ’ αυτήν: όλος ο άνθρωπος, ψυχοσωματικά, τοποθετείται ενιαία είτε προς το θετικό είτε προς το αρνητικό. Άκου τα φοβερά λόγια του Κυρίου: «ο μη ων μετ’ εμού εστί, και ο μη συνάγων μετ’ εμού σκορπίζει»! «Ουδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν». Γι’ αυτό, δεν μπορείς να… αλλοιθωρίζεις στη ζωή σου. Αν πιστέψεις ότι μόνος εσύ μπορείς να συμβιβάσεις τα ασυμβίβαστα, έχεις μπλεχτεί με τον πιο οδυνηρό τρόπο στα δίχτυα του πονηρού, και σε δουλεύει… ψιλό γαζί που λένε. Οπότε μην ακούς τον γλυκερό ψίθυρο του Πονηρού και των υποτακτικών του: «δοκίμασέ τα όλα· απόκτησε εμπειρίες· εμπλούτισε… τον εαυτό σου»! Η δοκιμασία του κακού, η εμπειρία της αμαρτίας είναι μεν εμπλουτισμός, αλλά μόνο στο κακό. Σου θολώνει τον νου, χάνεις τον Θεό σου, πληγώνεσαι, πετρώνεις, νεκρώνεσαι…
Στοχάσου λοιπόν τον λόγο του οσίου: αδιάκοπα ή θα ανεβαίνεις ή θα καταποντίζεσαι. Οπότε πάρε τον δρόμο της ελπίδας: μένε όσο μπορείς πάνω στο αγαθό, και θα βλέπεις τις αρετές χωρίς σταματημό ν’ αστράφτουν σαν μαργαριτάρια πάνω σου. Και: αποτινάξου μακριά, σαν να συναντάς φίδι, από το όποιο κακό. Ο πειραματισμός με αυτό είναι χαλκάς που αδιάκοπα θα συσφίγγεται γύρω σου…
Προχώρησε λίγο τον στοχασμό: η παραπάνω αλήθεια δεν ισχύει μόνο για τη ζωή αυτή. Προεκτείνεται και στην άλλη! Που θα πει: αδιάκοπα θα αυξάνεις εν Θεώ ακόμη και στον Παράδεισο· αδιάκοπα θα αυξάνεις στον κολασμό, όντας και μέσα στην κόλαση!